Güneş sistemimiz, yıldızımız olan Güneş’in etrafında dönen sekiz gezegenle oluşur. Sırasıyla Merkür, Venüs, Dünya, Mars, Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün olarak adlandırılan bu gezegenler, her biri kendine özgü özelliklere sahiptir.
Merkür, Güneş’e en yakın gezegendir ve küçük boyutuna rağmen oldukça sıcak bir yüzeye sahiptir. Venüs, en sıcak gezegen olarak tanınır ve yoğun bulut örtüsü ile kaplıdır. Dünya, yaşanabilir tek gezegenimizdir ve zengin bir doğal yaşama sahiptir. Mars, Kızıl Gezegen olarak adlandırılır ve uzun yıllardır insanlar tarafından araştırılır.
Jüpiter, Güneş sistemimizin en büyük gezegeni ve yolculuğa çıkan uzay araçlarından biri olan Jüpiter’in Galilei uyduları keşfi, tarihte bir dönüm noktasıdır. Satürn, muhteşem halkaları ile tanınırken, Uranüs’ün farklı bir yörüngesi ve mavi rengi vardır. Son olarak, Neptün soğuk ve rüzgarlı bir gezegendir ve en büyük uydusu olan Triton, keşif tarihi açısından önemlidir.
Aşağıdaki tablo, Güneş sistemimizdeki gezegenlerin ana özelliklerini özetlemektedir:
| Gezegen | Boyut | Uzaklık Güneş’ten (km) | Orbit Dönemi (Dünya Yılı) |
|---|---|---|---|
| Merkür | Küçük | 57,910,000 | 0.24 |
| Venüs | Orta | 108,200,000 | 0.62 |
| Dünya | Orta | 149,600,000 | 1 |
| Mars | Küçük | 227,940,000 | 1.88 |
| Jüpiter | Büyük | 778,330,000 | 11.86 |
| Satürn | Büyük | 1,429,400,000 | 29.46 |
| Uranüs | Buz Devi | 2,870,990,000 | 84.01 |
| Neptün | Buz Devi | 4,498,250,000 | 164.79 |
Merkür
Merkür, Güneşe en yakın gezegenimizdir. Yörüngesi, diğer gezegenlere göre oldukça çarpıcıdır. Bunun sebebi, Merkür’ün Güneş’in çekim kuvvetine daha yakın olmasıdır. Bu da yörüngesinde oldukça hızlı hareket etmesine neden olur.
Merkür’ün çapı, Dünya’nın yaklaşık olarak üçte biri kadardır. Yüzeyinde kraterler ve kayalar bulunur. Atmosferi oldukça cansızdır ve Güneş’e çok yakın olması nedeniyle yüzeyinde sıcaklıklar oldukça yüksektir.
Merkür, dünya üzerindeki insanlar için pek bir öneme sahip değil fakat güneş sistemimizdeki diğer gezegenlerin yörüngelerinin hesaplanması için oldukça önemlidir. Ayrıca, Merkür’ün yüzeyinin yapısı, diğer gezegenlerin oluşum sürecine ışık tutmaktadır.
Venus
Venus, Güneş Sistemi’ndeki en sıcak gezegendir ve açık ve yoğun karbondioksit atmosferiyle dikkat çeker. Güneşe olan yakınlığı nedeniyle yüzey sıcaklığı 470°C’ye kadar yükselir. Aynı zamanda Güneş sistemimizin en parlak gezegenidir. Yüzeyi yanık turuncu rengindedir ve volkanik dağlarla kaplıdır. Venüs’ün atmosferinde, sülfürik asit bulutlarına rastlanır ve atmosferik koşullar Dünya’ya hiç benzemez. Venüsün yüzeyinde kraterler neredeyse hiç yoktur. Bu, gezegenin yoğunluğu ve atmosferik koşulları nedeniyle yüzeye düşen meteorların büyük çoğunluğunun havada patlamasıyla açıklanabilir. Venüs, yıldızlara ve gezegenlere olan mesafeleri ölçmek için kullanılan bir referans noktasıdır.
Atmosferi
Venüs gezegeninin atmosferi yoğun bir karbondioksit atmosferidir ve Dünya atmosferindeki karbonun 90 katından fazlasını içerir. Atmosferinin büyük bir bölümü volkanlardan gelen gazlar nedeniyle oluşmuştur. Atmosferindeki sıcaklık yüksek olduğundan dolayı, deniz seviyesindeki sıcaklık yaklaşık 864 °F (462 °C)’dır. Sülfürik asit bulutları, Venüs’ün yüzeyini örter ve bu bulutlar birçok farklı bileşeni içerir. Atmosferdeki rüzgarlar oldukça güçlüdür, ortalama hızı 220 mph (350 km/sa) kadardır. Venüs gezegeninde yer alan atmosfer, insan yaşamı için uygun değildir.
Yüzey Özellikleri
Venüs, güneş sistemimizdeki en sıcak gezegendir ve sıcaklığın yanı sıra yüzeyi de oldukça ilginçtir. Yüzeyinin turuncu rengi, zehirli ve asitli bulutları nedeniyle çok az yüzey bilgisi toplandı. Ancak uzay araştırmaları, yüzeyin büyük bir kısmını kaplayan volkanik dağların varlığını göstermiştir.
Büyük ölçekli volkanik patlamalar, yüzeyin enine boyuna kırılmasına neden olarak volkanik dağları yarattı ve yüzeyin kırıntılı tarzda olduğu bölgeler oluşturdu. Yüzeyde kraterler, dağlar ve çatlamalar gibi daha küçük özellikler de gözlemlenir.
Venüs, Ay’ın yüzeyine benzer bir şekilde volkanik özelliklerle doludur. Düzensiz dağ sıkma, tektonik hareketler, çatlaklar ve yıldırımların olmadığı baskın atmosferi nedeniyle şekillendi.
Dünya
Dünya, Güneş’e en yakın üçüncü gezegen ve yaşanabilir tek gezegenimizdir. Yüzeyinde su, havada oksijen ve bitkilerle dolu olan Dünya, evrimi boyunca ideal koşulların bir araya gelmesi ile dünya üzerindeki yaşamı mümkün kılmıştır. Dünya’nın yarıçapı yaklaşık olarak 6,371 km’dir ve deniz seviyesinden yüksekliği 8,848 metre olan Everest Dağı ile birlikte 377,000 km²’den büyük bir alanı kaplar. Dünya’nın ekvatoru etrafında dönmesi, günümüzdeki 24 saatlik gün-gece döngüsünü oluşturmaktadır. Atmosfer, içeriğinde %78 azot, %21 oksijen, %0.9 argon, %0.04 karbondioksit ve %0.01 diğer gazları içerir. Böylece canlılar atmosferdeki oksijen ile nefes alarak yaşamlarını sürdürebilirler. Dünya aynı zamanda, Güneş Sistemi’nde ortalama yoğunluğa sahip olan tek gezegendir.
Ekosistemler, canlılar için bir ev olarak dünyanın yüzeyinde varlığını sürdüren alanlardır. Dünya, savanlar, ormanlar, çöller, kutuplar, nehirler ve denizler gibi birçok farklı ekosisteme sahiptir. Canlı varlıklar arasında insanlar, hayvanlar ve bitkiler en popülerleri arasındadır. Dünya’daki en yaygın canlı türleri arasında bakteriler, mantarlar, bitkiler, omurgasızlar ve omurgalılar yer alır.
- Dünya’nın Güneş’e olan ortalama mesafesi: 149.6 milyon km
- Dünya’nın yüzeyindeki suyun oranı: %71
- Dünya’nın kutuplarındaki buzullar, deniz seviyesindeki suyun %2.5’inden fazlasını oluşturur.
- Dünya’nın çekirdeği demir, nikel ve diğer az elementlerden oluşur.
Ekosistem ve Canlılar
Dünya, diğer gezegenlere göre özellikle canlı yaşama uygun bir gezegendir. Kendine özgü bir ekosisteme sahip olan Dünya’da insanlar da dahil olmak üzere birçok canlı türü yaşar. Okyanuslar, ormanlar, çöller, tundralar ve daha birçok farklı yaşam alanı, farklı türlerin var olmasını sağlar. Dünya’da milyonlarca tür bulunur ve her biri kendine özgü özelliklere sahiptir. Bazıları devasa boyutlarda olurken, bazıları tek hücrelidir. Ayrıca, Dünya’daki yaşam teknolojik ve tıbbi yeniliklerin keşfi için bir ana kaynaktır. Bu zengin canlı yaşamı korumak ve sürdürmek büyük bir önem taşır, bunun için çeşitli koruma programları oluşturulmuştur.
İklim ve Atmosfer
Dünya, yaşanabilir tek gezegenimizdir ve bunun en önemli sebeplerinden biri iklimi ve atmosferidir. Atmosfer, Dünya’yı dış kozmik etkilere karşı korur ve hayat için uygun oksijen, karbondioksit ve diğer gazları barındırır. Ancak atmosfer şekillenmesi değişken bir süreçtir ve gezegenin coğrafyası, deniz akımları, güneş ışınları, rüzgarlar, atmosferdeki gazlar ve gezegenin dönüşü gibi birçok etken bu süreçte rol oynar.
İklim, atmosferdeki hava hareketleri ve su döngüsüyle şekillenir. Dünya, eksen eğikliği ve yörüngesindeki konumu nedeniyle mevsimler yaşar, sıcak bölgelerde yoğunlaşan su buharı yağışı arttırır ve soğuk bölgelerde buzullar oluşur. İnsan etkisi de iklimi etkileyen önemli bir faktördür. Sanayi faaliyetleri, fosil yakıt kullanımı ve ormansızlaşma gibi insana özgü eylemler, sera gazlarının atmosferik bileşimini değiştirerek iklim değişikliklerine yol açmaktadır.
- Atmosferin kalınlığı, atmosferik basınç, sıcaklık, nem ve rüzgar hızını etkiler.
- Atmosferdeki bulutlar, güneş ışınlarının Dünya’ya ulaşmasını azaltarak hava sıcaklıklarını dengeleyebilir.
- Deniz akımları, Dünya’nın yüzey sıcaklıklarını etkiler ve hava hareketlerini tetikleyebilir.
- Ozon tabakası, Dünya’yı zararlı güneş ışınlarından korur.
Araştırmalar, sera gazlarındaki artışın, Dünya’nın sıcaklığını artırdığı ve iklim değişiklikleriyle sonuçlandığı yönündedir. Daha sıcak sıcaklıklar, buzulların erimesine, okyanus seviyelerinin yükselmesine, aşırı hava koşullarına ve ekosistemlerin bozulmasına neden olabilir. Küresel ısınmanın etkileri, insanların enerji kullanımında yapacakları değişikliklerle azaltılabilir.
Mars
Mars, Güneş Sistemi’mizde yer alan ve kızıl gezegen olarak da bilinen ilginç bir gezegendir. Mars hakkında yapılan araştırmalar, gezegenin dünya ile benzer özelliklere sahip olabileceği ihtimalini gösteriyor. Mars’ın yüzeyinde geniş volkanik ovalar, çarpık kanyonlar, dağlar ve kutuplarda buzlu alanlar bulunur.
Mars’ın keşfi, uzay keşiflerinde önemli bir yere sahiptir. Yakın zamanda görev yapan keşif araçları, Mars yüzeyindeki sıcaklıkların gündüzleri -20°C kadar düşük, geceleri ise -140°C’ye kadar düştüğünü gösterdi. Atmosferi Dünya’nın atmosferine benzese de daha ince ve daha az oksijen içerir.
Mars, insanoğlunun keşfi için de oldukça önemlidir. Mars’a insan yerleştirmeye yönelik çalışmalar, insanlık için büyük bir adım olarak kabul edilmektedir. Gezegenin çarpık kanyonları ve kutup bölgelerindeki buzlu alanlar, su taşıdığına dair kanıtlar sergiliyor. Bu da Mars’ın bir zamanlar yaşanabilir bir gezegen olabileceği ihtimalini doğuruyor.
Mars hakkında tüm bu özellikleriyle oldukça ilginç bir gezegendir ve gelecekteki keşifler ile daha çok şey öğrenileceği düşünülmektedir.
Keşif ve Araştırmalar
Mars, insanın uzayda keşfettiği en ilginç gezegenlerden biridir. İnsanlık, Mars’a ilk kez 1960’larda uzay aracı göndererek araştırmalara başladı. Mars’a en son keşif ise NASA tarafından 2020 yılında gerçekleştirildi. Mars’a gönderilen keşif araçları, gezegenin yüzeyindeki yapıları ve mineralleri inceler ve yüzey sıcaklığı, rüzgar hızı, basınç, toz fırtınaları gibi verileri ölçer.
2000’li yıllarda Mars keşifleri hızlandı ve Mars yüzeyinde suyun izlerine rastlandı. Bu veriler, Mars’ta hayatın var olabileceğine dair umutları artırdı. Şimdiye kadar keşfedilen en büyük Mars krateri olan Gale Krateri, Mars Curiosity görevi sırasında keşfedildi ve gezegenin jeolojisi hakkında önemli bilgiler sağladı.
| Keşif Araçları | Keşif Yılları |
|---|---|
| Viking 1 ve 2 | 1976 |
| Sojourner | 1996 |
| Spirit ve Opportunity | 2004 |
| Curiosity | 2012 |
Bu keşif araçları sayesinde Mars hakkında birçok gizem çözüldü ve hala daha birçok keşif ve araştırmalar devam etmektedir. Mars’ın daha fazla keşfedilmesi, gezegenler arasında insanların yaşaması için bir fırsat olabilir. Belki de bir gün Mars’ta yaşayan insanlar olacaktır.
Yüzey Özellikleri
Mars, Güneş sisteminin dördüncü gezegenidir ve Kızıl Gezegen olarak adlandırılır. Mars’ın yüzey özellikleri oldukça benzersizdir. Yüzeyinde devasa volkanik tepeler, derin vadiler, geniş düzlükler ve dev kumullar bulunur. Özellikle Olympus Mons, gezegenin en yüksek dağıdır ve Güneş sisteminde bilinen en büyük dağlardan biridir.
Mars’ın yüzeyindeki en dikkat çekici özelliklerden biri Valles Marineris adı verilen derin bir çukurdur. Bu çukur, Dünya’daki Büyük Kanyon’dan çok daha büyük boyutlara sahiptir. Ayrıca, yüzeyindeki devasa toprak kayaları ve kraterler de bilim insanlarının dikkatini çekmektedir.
Mars’ın yüzeyi aynı zamanda volkanik tüf ve topraklarla kaplıdır. 2004 yılında Mars’a gönderilen Spirit ve Opportunity’deki keşif araçları, gezegenin yüzeyindeki toprakların geçmişte su bulunduğuna işaret ettiğini ortaya koymuştu.
Daha yeni gönderilen keşif araçları, Mars’ın yüzeyinde tuzlu su bulunduğunu ve bu alanlarda yaşama elverişli koşulların olduğunu gösterdi. Mars’ın yüzey özellikleri, insanoğlunun Mars’a kolonileşme hayallerini harekete geçirmektedir.
Jüpiter
Jüpiter, Güneş sistemimizin en büyük gezegenidir. Atmosferik bileşimi nedeniyle gaz devi olarak da adlandırılır. Jüpiter, Güneş’e olan uzaklığı nedeniyle Güneş sisteminin diğer gezegenlerine göre çok daha fazla radyasyona maruz kalmaktadır. Bu durum, Jüpiter’in etrafındaki atmosferde çarpıcı renk oluşumlarına neden olmuştur.
Jüpiter’in etrafında, Güneş sistemindeki herhangi bir diğer gezegende olmayan bir dizi büyük doğal uydu bulunur. Bu doğal uyduların en büyüğü Ganymede, Callisto, Io ve Europa’dır. Ayrıca Jüpiter’in etrafında birçok küçük uydusu da vardır.
- Jüpiter, Güneş sisteminin en büyük gezegenidir.
- Atmosferik bileşimi nedeniyle gaz devi olarak adlandırılır.
- Jüpiter, etrafındaki atmosferde çarpıcı renk oluşumlarına neden olur.
- Ganymede, Callisto, Io ve Europa Jüpiter’in doğal uydularıdır.
- Jüpiter’in etrafında birçok küçük uydusu da bulunur.
| Jüpiter Hakkında Temel Bilgiler | |
|---|---|
| Ortalama Yarı Çap | 69,911 km |
| Yüzey Sıcaklığı | -145°C |
| Ortalama Uzaklık(Güneş’ten) | 778.3 milyon km |
| Atmosfer | Hidrojen(H2), helyum(He), metan(CH4), amonyak(NH3), su buharı |
| Doğal Uydular | 79+ |
Atmosferi ve Halkaları
Jüpiter, Güneş sisteminin en büyük ve en karanlık gezegenidir. Gaz devi olarak da bilinen bu gezegenin büyük bir kısmı hidrojen ve helyum gibi gazlarla kaplıdır. Jüpiter’in atmosferi oldukça çarpıcıdır ve yakın zamanda yapılan gözlemler, bu gezegenin halkalarının da bulunduğunu göstermektedir.
Jüpiter’in atmosferi, iki ana bölgeye ayrılır: bantlar ve ovalar. Bantlar, gezegenin yüzeyine paralel düzgün çizgiler halinde ilerleyen koyu renkli dalgalar gibi görünür. Ovalar ise çoğunlukla açık renklidir ve düzensiz şekillerde ilerler. Bu bantlar ve ovalar, Jüpiter’in güçlü atmosferik rüzgarları nedeniyle oluşur.
Jüpiter’in halkaları, Satürn halkaları kadar belirgin olmasa da, yakın zamanda yapılan gözlemlerle keşfedilmiştir. Bu halkaların, gezegenin büyük manyetik alanına yakın olan küçük meteorların çarpışması sonucu oluştuğu düşünülmektedir. Jüpiter’in manyetik alanı, Güneş sisteminin en güçlülerinden biridir ve gezegende manyetik fırtınaların oluşmasına neden olur.
Jüpiter’in çarpıcı atmosferik özellikleri ve keşfedilen halkaları, gezegen hakkındaki bilgimizi genişletmiştir. Uzay araştırmaları, Jüpiter ve diğer gezegenler hakkındaki bilgimizi daha da geliştirecek ve Güneş sistemi hakkındaki sırları açığa çıkaracaktır.
Satürn
Satürn, güneş sistemimizin altıncı gezegenidir ve halkalı gezegen olarak da bilinir. Büyük çoğunluğu hidrojen ve helyumdan oluşan bir gaz devi olan Satürn, dünyadan 10 kat daha büyüktür. Satürn’ün halkaları da oldukça bilinir ve bu halkaların milyarlarca buz parçacığından oluştuğu düşünülmektedir. Bu halkalar, gezegenin çarpıcı güzelliği ile birlikte tasvir edilir.
Satürn’ün yüzeyinde gerçek kara kütlesi yoktur. Ancak derinliklerindeki hidrojen ve helyum üzerinde bir adacık bulunur. Satürn’ün manyetik alanı da oldukça güçlüdür ve gaz bulutlarının hareketlerini kontrol edebilir. Satürn, 29 yıllık bir yörünge süresine sahiptir ve Dünya’ya yaklaştığında teleskoplar ile izlenebilir.
- Satürn’ün çevresi boyunca 82 uyduyu barındıran gezegendir.
- Zaman zaman hava olayları da meydana getiren Satürn’ün kutup bölgelerinde oval şekiller de bulunur.
| Keşif Tarihi | Boyutu | Kütle |
|---|---|---|
| 1610 | 116.460 km | 568,319 x 10^24 kg |
Keşfedildiği tarihten beri astronomlar tarafından inanılmaz bir ilgiyle incelenen Satürn’ün keşif tarihi incelendiğinde, ancak 1610 yılında Galileo Galilei teleskopunu bu gezegene doğrultarak buharlaşmış buzlu halkalarını keşfetmiştir. Bugün ise Satürn hakkında daha fazla şey biliyoruz, uzay sondaları, teleskoplar ve gözlemler sayesinde güneş sisteminin en muhteşem gezegenlerinden biri olarak kabul edilir.
Halkaları
Satürn, gökyüzünde görülebilen en güzel ve tek halkalı gezegendir. Halkaları, yaklaşık 282.000 km çapında ve 20 m kalınlığındadır. Farklı büyüklükte ve sayıda parçalardan oluşan bu halkaların yapısı henüz tam olarak anlaşılamamıştır. Ancak, bilim adamları en yaygın teorinin bu halkaların küçük uyduların çarpışmaları sonucu oluştuğunu söylemektedirler.
Satürn’ün halkalarının oluşumunu bir diğer teoriyse uydusu Phoebe’nin devasa bir göktaşı olduğu düşünülmektedir. Bu göktaşı, Satürn etrafındaki yörüngesinde dönerken, halkaları oluşturacak parçalara neden olan bir çarpışma yaşamış olabilir.
Satürn’ün halkalarının yapısı ile ilgili yapılan araştırmalar, halkaların içinde devasa buz dağları ve pek çok küçük uydusu barındırdığını ortaya çıkarmıştır. Halkalardaki buz kristalleri, yansıtıcı özellikleri nedeniyle, bu halkaların güçlü bir şekilde parlamasına yol açar. Bu nedenle, gökyüzünde Satürn her zaman belirgin bir şekilde görülebilir ve insanları hipnotize eden bir manzara sunar.
Uranüs
Uranüs, Güneş sistemindeki en soğuk ve en az bilinen gezegendir. Buz devi olarak da bilinen Uranüs, gaz devi gezegenler arasında farklı bir konuma sahiptir. Gezegenin yüksek gaz oranları, hızlı rüzgarları ve 98°’lik yatık eksen eğikliği gibi özellikleri diğer gezegenlerden farklılık göstermektedir. Bu yatık eksen, gezegenin kutup bölgelerine sürekli güneş ışığı düşmesine neden olurken, ekvatordan ise sürekli karanlıkta kalmasına neden olur. Uranüs’ün yüzeyinde genellikle buzlu bölgeler bulunmaktadır.
Uranüs, Güneş’ten oldukça uzakta olduğu için Güneş’ten daha az enerji alır ve atmosferi oldukça soğuktur. Sıcaklıklar ne zaman ve nerede ölçüldüğüne bağlı olarak değişiklik gösterir. Uranüs’ün renkleri, diğer gaz devleri gibi gözle görülür farklılıklar göstermez. Bu sebeple, gezegeni daha da zor ayırt etmektedir.
Uranüs, Güneş’e ortalama 2850 milyon km uzaklıktadır ve bir tam turunu yapmak için yaklaşık 84 yıl alır. Dünya’nın iki katı büyüklüğündeki Uranüs, kendine has bir rengi olan mavi bir görünüm sergiler. Bu rengi, gezegenin atmosferindeki metan gazlarına bağlıdır.
Uranüs’ün 27 uydusundan en büyüğü Miranda’dır. Diğer uyduları; Ariel, Umbriel, Titania, ve Oberon’dur. Bu uyduların yüzeyi, buzlu kraterler ve volkanik dağlarla kaplıdır. Bu da, diğer gezegenlerin uydularından farklılık gösteren bir özelliğidir.
Yörüngesi ve Rengi
Uranüs, güneş sistemimizdeki diğer gezegenlere kıyasla farklı bir özelliğe sahiptir. Diğer gezegenlerin yörüngeleri güneşe neredeyse dik açı yapar, ancak Uranüs’ün yörüngesi neredeyse yataydır. Bu onun diğer gezegenlerden sıyrılmasına neden olan en önemli özelliklerden biridir. Yüzme pozisyonunda yüzüyor gibi görünen Uranüs, bu yataylığı nedeniyle diğer gezegenlere kıyasla daha uzun bir gün ve mevsimlerde büyük farklılıklar yaşar.
Ayrıca Uranüs, mavi rengiyle de öne çıkan bir gezegendir. Ancak bu, atmosferinin hareketlerinden kaynaklanan bir özelliktir. Uranüs’ün atmosferinde daha yüksek oranda metan gazı bulunuyor ve güneş ışınları da bu gazı parçalayarak mavi ışığı yansıtıyor. Bu nedenle, Uranüs’te diğer gezegenlere kıyasla daha parlak ve mavi bir renk gözleniyor.
Neptün
Neptün, Güneş sistemimizdeki buz devlerinden biridir ve adını Roma mitolojisinde denizlerin tanrısı Neptün’den almıştır. Güneşe olan uzaklığı, Satürn’ün hemen ardından gelmektedir. Neptün, yüzey sıcaklıklarının -200°C’nin altına düştüğü soğuk ve rüzgarlı bir gezegendir.
Neptün’ün yaşı ve tarihi hakkında yeterli bilgi olmadığı için bu alan hala birçok gizem barındırmaktadır. Ancak, 1989 yılında Voyager 2 sondası tarafından gönderilen veriler, bu gezegen hakkında birçok yeni bilgi sağlamıştır. Neptün, güçlü rüzgarlara ve büyük uydulara ev sahipliği yapar. Triton, bu gezegenin en büyük uydusudur ve düzensiz bir yörüngeye sahiptir.
Neptün’ün atmosferi, %80 hidrojen, %19 heksafluorür hidrojen ve %1 metan gazından oluşur. Bu yapı, gezegenin mavi renkli olmasına neden olur. Neptün’ün atmosferinde zaman zaman büyük fırtınalar görülür ve bu fırtınalar gezegenin yüzeyindeki bulutların şekillenmesine neden olur.
Neptün’ün yüzeyi, Gaz devleri arasında en hızlı döneni olduğu için basık ve ovaldir. Ayrıca, gezegenin manyetik alanı da diğer gezegenlere kıyasla oldukça güçlüdür. Bu manyetik alanı, gezegeni güneş rüzgarından ve gezegenin içindeki ısı kaynaklarından korur.
Uyduları
Neptün, Güneş sistemindeki en soğuk ve en rüzgarlı gezegenlerden biridir. Neptün’ün, 14 adet uydusu vardır. En büyük uydusu Triton’dur. Triton’un keşfi 1846 yılında yapılmıştır. Neptün’ün uyduları içinde büyüklük açısından 7. sırada yer almaktadır. Triton, etrafında dolanan hiçbir uydusu olmayan tek büyük gezegene sahip olan uydu olarak da özellikle dikkat çeker. Triton’un yüzey sıcaklığı -235 derece Santigrat’tır ve buz ve kayalık malzemelerden oluşur. Ayrıca Triton, Güneş Sistemi’ndeki en büyük volkanik patlamalardan birini sergileyen ‘yerfıstığı’ şekillerinin bulunduğu bir yüzeye sahiptir.
Triton’un keşfinden önce, uydu türleri güneş sisteminde bilinmiyordu. Triton’un keşfi ile Neptün’ün uyduları ilk kez keşfedilen uydu türüne dahil edildi. Triton, insanlığın keşfedebildiği en soğuk cismi olarak da karşımıza çıkıyor. Voyagers I ve II uzay sondaları, Neptün sistemine yalnızca bir kez ziyaret etti ancak Triton hakkında daha fazla bilgi sağladılar ve bu özellikle bilim adamlarının gezegenin tarihi hakkındaki tahminlerini değiştirdi.
